در به در!

هیچی‌ بدتر از این نیست که به عنوان یه مهاجر ببینی‌ که تقریباً هیچ راهی‌ برای گرفتن اقامت طولانی مدت نداری و مجبوری که یه روزی دیر یا زود برگردی. اونوقته که احساس بدبختی و بیچارگی می‌‌کنی‌ چون نه به جایی‌ که بهش اومدی متعلقی نه می‌خوای برگردی، نه راهی‌ هست که بمونی. اونوقته که چمچاره می‌‌گیری :( 
نمی‌‌دونم اینا چرا خیلی‌ راحت نمی‌‌گن آقا اصلاً به مملکت ما مهاجرت نکنین، ما خوشمون نمی‌‌یاد! انگار با خودشون رو درواسی دارن. اول می‌‌گن بیاین، بعد انقدر اشکال تراشی می‌‌کنن و قانون مقررات می‌‌ذارن که نتونی بمونی‌. 
نقل اون یاروه که گفت: می‌‌خوام مادرم رو بفروشم! گفتن: مگه می‌‌شه آخه؟ گفت: آره! یه قیمتی می‌‌گم هیچکی نخره! حالا نقل ایناست!